Akademia Siatkówki

WITAMY LIDZBARK WARMIŃSKI !!!

Serdecznie witamy Lidzbark Warmiński, jako kolejny ośrodek w którym powstaje oddział Akademii Siatkówki Kadziewicz Siezieniewski Dobrowolski.  Jesteśmy wdzięczni lokalnym władzom samorządowym, pod przewodnictwem Pana Burmistrza Jacka Wiśniowskiego za przychylność oraz zaufanie, którym nasz projekt został obdarzony. Dzięki współpracy z Ośrodkiem Sportu i Rekreacji w Lidzbarku Warmińskim 25 maja 2016 roku na pięknej, nowej Hali Sportowej przy ulicy Bartoszyckiej 24 w Lidzbarku Warmińskim odbędzie się trening otwarty dla wszystkich chętnych dzieci z klas 4-6 szkół podstawowych, połączony z naborem i zapisami do grupy, która regularne zajęcia rozpocznie z początkiem czerwca 2016 roku. Trening poprowadzą Łukasz Kadziewicz oraz Maciej Dobrowolski wraz z trenerem oddziału Lidzbark Warmiński- Łukaszem Łokuciejewskim.

Zajęcia odbywać się będą we wtorki i czwartki o godzinie 19.00

SERDECZNIE ZAPRASZAMY !!!

LIDZBARK WARMIŃSKI –  miasto w województwie warmińsko-mazurskim, siedziba powiatu lidzbarskiego oraz gminy wiejskiej Lidzbark Warmiński.
Lidzbark Warmiński, położony jest w północno-zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego. Leży w historycznej Warmii, w widłach rzek Łyny i jej dopływu Symsarny oraz na styku trzech mezoregionów: Niziny Sępopolskiej, Pojezierza Olsztyńskiego i Wzniesień Górowskich.
Według danych z 30 czerwca 2009 roku, miasto miało 16 254 mieszkańców

Lidzbark Warmiński – Historia
Pierwsza wzmianka o tym mieście pochodzi z 1240 r. i mówi o podbiciu przez Krzyżaków miasta Lecbarg, leżącego na pograniczu ziem Warmów i Bartów. Miasto często znajdowało się w centrum walk prusko-krzyżackich. W 1243 r. Lidzbark został jednym z miast utworzonej diecezji warmińskiej. Drewniany zamek mieszczący się w mieście został w 1251 r. przekazany biskupowi Anzelmowi. Lidzbark prawa miejskie otrzymał 12 sierpnia 1308 z nadania biskupa warmińskiego Eberharda. W latach 1350-1795 Lidzbark był siedzibą biskupów warmińskich i stolicą Warmii. W czerwcu 1440 Lidzbark przystąpił do Związku Pruskiego, a po zakończeniu wojny trzynastoletniej w 1466 r. znalazł się w granicach Polski. Miasto rozsławiały nazwiska znanych biskupów warmińskich oraz Mikołaja Kopernika. W latach 1703-1709 Lidzbark okupowali Szwedzi, a w 1703 r. król Szwecji Karol XII spędzał tu zimę. W 1749 r. biskup warmiński Adam Grabowski odnalazł Kronikę Galla, która została ogłoszona drukiem. W 1807 r. miasto zajęte było przez wojska francuskie, które toczyły tu bitwę, a w 1914 r. przez wojska rosyjskie. Miasto najbardziej ucierpiało w czasie II wojny światowej, kiedy to doszczętnie zniszczone zostało stare miasto.
Lidzbark Warmiński – Najcenniejsze zabytki
Zamek Biskupów Warmińskich wraz z przedzamczem, bastionem i basztą – Jeden z najcenniejszych zabytków w Polsce. Jest najlepiej zachowaną budowlą na ziemiach byłego państwa zakonnego, choć nigdy bezpośrednio nie znalazł się we władaniu Krzyżaków. Bryłę zamku w narożu północno-wschodnim zdobi wieża wysoka – stołp, a w pozostałych narożach wieżyczki na konsolach. Dziedziniec lidzbarskiego zamku ze względu na krużganki przypomina dziedziniec Królewskiego Zamku na Wawelu. Na zamku przebywały znamienite osoby: Mikołaj Kopernik, papież Pius II, Jan Dantyszek, Ignacy Krasicki, Stanisław Hozjusz, Marcin Kromer, Jan Olbracht Waza, Adam Stanisław Grabowski, Karol XIII, Napoleon Bonaparte i wielu innych.

Kolegiata wraz z klasztorem i wikarówką – W 1315 roku na miejscu aktualnego kościoła św. Piotra i Pawła stała drewniana bazylika przypominająca tę z Fromborka. W końcu XIV w. dobudowano wieżę o drewnianym zakończeniu i przyległe do niej kaplice. Jest budowlą późnogotycką, murowaną, orientowaną. Otoczona skarpami uskokowymi, posiada sklepienia gwiaździste. Wieżę wieńczy barokowy hełm trójlatarniowy, a na nim chorągiewka z herbem biskupa Potockiego. Po 1698 r. kościół przebudowano na barokowy, a w 1870-1872 regotyzowano. W latach 1892-1896 dobudowano trójnawowe bazylikowe prezbiterium, zakrystię i boczne kruchty.

Dawny kościół ewangelicki – najwybitniejszy przykład architektury protestanckiej na Warmii, wybudowany w latach 1818-1823 ze środków Fryderyka Wilhelma III. Projekt budowli wykonano w Wyższej Deputacji Budowlanej (Oberbaudeputation) w Berlinie. Uważa się, że był on inspirowany twórczością Karola Fryderyka Schinkla, który w tamtym czasie kierował placówką projektującą ów budynek. Architektura budowli inspirowana była twórczością z różnych stylów i epok i charakteryzuje się połączeniem nowatorskich struktur kompozycji i estetyki. Takie rozwiązania można odnaleźć nieco później w twórczości Schinkla. Kościół wystawiony w konstrukcji ryglowej, na kamiennej podmurówce, oszalowany, stanowi trójnawową, pięcioprzęsłową bazylikę emporową, z płytkim prezbiterium od północy i dwuwieżową fasadą od południa. We wnętrzu umieszczone są empory wsparte na czworobocznych słupach, otwarte do nawy głównej szerokimi półkolistymi arkadami. Jest pseudoromańską bazyliką, aktualnie cerkwią prawosławną.

Kościół Podwyższenia Krzyża – barokowy kościółek postawiony jako wotum dziękczynne za kres epidemii dżumy. Biskup Załuski chciał stworzyć sanktuarium dla drewnianego krzyża, który stał na miejscu aktualnego kościoła. Początkowo znajdowała się tu jedynie kaplica. Kamień węgielny poświęcono w roku 1709, ale chorągiewka na szczycie pochodzi z roku 1789, wtedy prawdopodobnie za biskupa Krasickiego ukończono tę barokową świątynię projektu Ernesta Mazura. Barokowe wyposażenie pochodzi z roku 1790. Mały kościółek otoczony jest murami z dwiema narożnymi kaplicami. Sufit płaski, drewniany z polichromią. W środku drewnianego jednoosiowego ołtarza obraz Matki Boskiej Częstochowskiej pokryty kotarą. Wnętrze jest przestronne i dobrze oświetlone. Dwa ołtarze boczne są podobne do głównego, ale mniejsze. Świątynia ma wymiary 24 x 10 m i jest odwrotnie orientowana o dwuspadowym dachu.

Wysoka Brama (właściwie: przedbramie) – Do dzisiaj w Lidzbarku z trzech bram zachowała się jedna. Jest to przedbramie zwane Wysoką Bramą, przy której znajdował się niegdyś barbakan (usunięty w r. 1868). Jest to najbardziej monumentalny zabytek tego typu na Warmii i Mazurach; przypomina Bramę Holsztyńską w Lubece. Ta gotycka budowla powstała w latach 1466-1478 r. Górną część przemurowano około 1850 roku. Jest czteropiętrowa, a po dwóch bokach ma dwie półokrągłe baszty, połączone ze sobą głównym korpusem bramowym. W środkowej części bramy znajduje się ostrołukowy przejazd. Fasada budynku ozdobiona jest od swej strony zewnętrznej na ścianach najwyższego piętra fryzem o łukach z profilowanej cegły, oplatającym zygzakiem koronę murów. Widnieją też tutaj cztery blendy oraz 4 tarcze. Dawniej łączyła ją z właściwą bramą w murach miejskich murowana szyja o długości około 20 m.

Ratusz – neogotycki XIX-wieczny. Trwają prace projektowe nad odbudową średniowiecznego – spalonego, najokazalszego na Warmii ratusza.